Jawel. Deze middag hadden we alweer een afspraak met iemand uit de WWOOF-gids. Aangezien we al vrij vroeg uit de veren waren zijn we na het ontbijt eerst naar het strand geweest. Ale, tot op de dijk toch. Het was frisjes in onze t-shirt en zijn niet verder geraakt. Een ijzige wind gooide roet in het eten. Na een kort bezoek aan een soort zwembad waar je alleen van de glijbaan kon glijden [voor 3 dollar], hebben we een creme-glaceke gegeten. 10 minuutjes na die kleine versnapering zijn we kip gaan eten in Nandos! Nandos is zo een typische kip-speciaalzaak waar ge kip kunt krijgen met de meest bizarre sausjes en op de meest verschillende wijzen geprepereerd. Vervolgens hebben we de tram terug genomen tot aan Victoria-Square, waar niet veel verder onze jeugdherberg was gesitueerd.
Een dik uurtje later werden we opgehaald door een man in een grote KIA. Dit was Peter. Aangezien elke gezonde jongen uit zijn fouten leert, hadden we op voorhand gemeld dat we graag even een kijkje zouden nemen. We hebben toch geboekt tot en met woensdag in dit hostel. Jaja, gedaan met slaap-risico's te nemen. Geen probleem zei de vriendelijke Peter, en we reden door naar zijn woonplaats in Stirling. Een half uurtje van Adelaide. Nee, geen boerderij deze keer. Een doodgewoon gezin met een huis met een grote tuin. Ik vergeet GROOT te benadrukken. 5 are is groot voor een tuintje, nietwaar? Op de foto zien jullie het landschap hier in Zuid-Australie.
Eens aangekomen worden we verwelkomd door Alison, de vrouw des huizes, en haar 2 dochters, 11 en 15 jaar oud. We kregen een glaasje champagne en werden meteen rondgeleid door het huis. 2 prachtige single kingsize bedden stonden voor ons klaar. Prachtig! Een tv van 82cm met playstation mochten we ten allen tijde gebruiken, en het buitenzwembad met bijhorende trampoline stond ook naar ons te glimlachen. We kregen een rondleiding door de tuin. Echt fantastisch mooi. Niet echt volledig aangelegd, maar een heel knap gebied.. We kregen taken zoals het uittrekken van boomstronken, het wieden van onkruik, gras afrijden enz. Verder bestaat het gezin nog uit 2 ponys en een paard, 2 kleine hondjes en 4 katten, en een cavia of 15. Die zullen we elke morgend moeten eten geven. Iets wat me echt aanstaat. Werken op eigen tempo was ook geen probleem. Voor de rest echt enorm vriendelijke mensen [een tweede glas champagne liet ik dan ook niet aan me voorbij gaan].
Bon, we worden woensdag verwacht met onze rugzak. Hoe lang ik daar zal blijven kan ik niet zeggen, zolang ik het er naar mijn zin zal hebben. Op 1 november gaan ze ook een heel groot kampvuur houden met hun gezin, incl. ik en Henri. Met de bijhorende marchmellows en de gezelligheid van een kampvuur kan dat al vast niet meer slechter als toetreding in een gastgezin! Kijk er enorm naar uit. De komende 6 dagen zullen we onze dagen vullen met de toerist uit te hangen. Niet dat we daar slecht in zijn hoor ...
See ya ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten